Proses ini lebih mesra alam berbanding kaedah pengekstrakan tradisional. Bagi syarikat ini boleh diterjemahkan kepada keuntungan, kerana pengehadan pelepasan sulfur dioksida yang diperlukan semasa peleburan adalah mahal. Proses ini mengurangkan kerosaka kepada landskap alam semula jadi, kerana bakteria yang terlibat tumbuh secara semula jadi, dan kawasan lombong dan sekitarnya boleh dibiarkan tanpa sebarang perubahan. Memandangkan bakteria membiak dalam keadaan lombong, ia mudah ditanam dan dikitar semula.

Bahan kimia yang toksik kadangkala boleh dihasilkan dalam proses tersebut. Asid sulfurik dan ion H+ yang telah terbentuk boleh bocor ke dalam tanah dan air permukaan menjadikannya berasid, menyebabkan kerosakan alam sekitar. Ion berat seperti besi, zink dan kebocoran arsenik semasa pengaliran asid lombong. Apabila pH larutan ini meningkat, akibat pencairan oleh air tawar, ion-ion ini memendakan, membentuk pencemaran "Yellow Boy". [9] Atas sebab ini, persediaan proses larut lesap biologi mesti dirancang dengan teliti, kerana proses itu boleh membawa kepada kegagalan biokeselamatan. Tidak seperti kaedah lain, sebaik sahaja dimulakan, larut lesap biologi tidak boleh dihentikan dengan cepat, kerana larut lesap masih akan berterusan dengan air hujan dan bakteria semula jadi. Projek seperti Talvivaara Finland terbukti memudaratkan alam sekitar dan ekonomi.[10] [11]